chyba list pżegnalny

Pisze ten list, bo nie mam z kim sie podzielić ani porozmawiać. Wpadłam w kłopoty i od trzech lat jakoś radzę, a może raczej tak mi się wydawało, że radzę. Jest co raz gorzej i nie wyrabiam już psychicznie. Pisze, żeby się pożegnać ze swiatem, mam już dość!!!!!
tylko najbardziej mi żal mojej małej córeczki, nie zobaczę jak rośnie, piersze kłopoty w szkole, pierwsze randki..... Kiedyś mamę zrozumie, wytłumaczą, że taki wybór był najlepszy, jak odejdę do bram św. Piotra.....
żegnam znajomych i nie znajomych, przyjaciół i wrogów (jeżeli mam, sama nie wiem) i czytelników Sad

Pamiętaj, że jeżeli odejdziesz... będzie to wielkie błąd i grzech w Twoim JEDYNYM życiu. Ma się jedno życie i trzeba z niego korzystać w pełno sił... Rozumiem, że czasami jest trudno i brakuje motywacji, że żadne słowa już nie pomagają, ale czasami warto z tym powalczyć. Człowiek jest silną istotną. Prawda.. każdy jest inny i każdy ma inny charakter. Nie możesz sie poddawać, masz coreczkę, która Cie potrzebuję, rodzinę!!!! Nie zostawiaj nas, ICH. Pamiętaj, że córka Cie kocha i potrzebuje. Może zwróć sie do jakiegoś lekarza, psychologa?! Nie pozbawiaj jej takiej osoby, ona bedzie Cie potrzebowała. Babcia, ciocia nie zastąpi jej mamy. Więc prosze zastanów się! Nie rób głupstw, jesteś dorosłą kobietą, myśl racjonalnie. Wierze, że dasz radę! Jak coś , to pisz do mnie! Pozdrawiam i trzymam kciuki ;***