POWAZNE PROBLEMY Z RODZICAMI

Chcialabym, aby ktos znalazl czas i checi by porozmawiac doradzic pomoc. Nie potrafie juz tak zyc.

mam 18 lat. jestem spokojna dziewczyna, staram sie zyc na pioziome. nie pije nie pale nie biore, staram sie zawsze dobrze wygladac, dbam bardzo o swoj wyglad moim problemem jest to ze moi rodzice nei potrafia zrozumiec ze chce byc szczesliwa. mieszkam w malej miejscowosci. do szkoly jezdze do duzego miasta do liceum. poznalam w 1 klasie chlopaka którego musialam ukrywac przed rodzicami bo wiedzialam ze nie pzowola mi na ten zwiazek bo jestem za mloda bo jeszcze przyjdzie czas.. bylam z nim bo chcialam szczescia ukrywajac to przez pol roku. on zerwal bo tego nei wytrzymywal. ukrywania itd.. zalamalam sie bo pod koneic zwiazku sie zakochalam na tyle, ze nie moglam zyc bez niego. wpadlam w porzadny dol. dziennie plakalam nie wstawalam z lozka po kilka dni.. to byly wakacje poczatek lipca. w sierpniu spotkalam sie z kolegami ze szkoly i kolezanka ktora mieszka obok mnie. zostalo mi cos dosypane do napoju. nei pamietalam nic ale nic sie nie stalo bo kolezanka byla normalna. wrocilam do domu niestety weszlam po balkonie i rodzice mnie zlapali. wiem ze mnie bili nastepnego dnia bylam w krwiakach. miesiac zrobilam sobie kare, wpadlam w taki dol, ze zmienilo to moje zycie. nie pije od tamtej pory... po woli sie ukladalo.. poszlam po miesiacu do szkoly.. ten chlopak razem sie uczy w szkole i jeszcze nie odzywa sie do mnie ani czesc ani nic. jakbym ja najwicej zawinila... Sad

ale pomijajac to.. spotkalam po roku chlopaka.. jakiego nikt nei spotka nigdy juz. magicznie przystojny idealny a charakter.. jakby bog go stworzyl po to by kochac.. ponad wszytskie moje problemy chce byc ze mna chce mnie kochac nie dosc ze czuje sie przy nim odlaczona od wszytskiego to jest poprostu idealny dla mnie! tyle milosci w nim jest ze nikt tyle nie ma. dzis spedzielismy czas od 19.30 do 23. najpierw spacer zaupy w galerii i pojechalismy na peryferia w ustronne miejsce bez ludzi. bylo tak cudownie.. o 22.50 dzwoni mama gdzie jestem i migiem do domu.. nagle urok tych chwil prysl.. odwiozl mnie do domu.. wchodze a mama do mnie w drzwiach ze pilam cpalam ze nie wygladam normalnie.. ze koniec wyjsc koniec spotkan.. a ja poprostu zakochana wrocilam w skowronkach.. poplakalam sie ze tak mnie traktuja nei chca mi zaufac. nei chca zebym byla szczesliwa. tata wyzwal mnie od dziwek.. szmuli.. a ja jestem czysta jak lza.. najszczesliwsza ze kogos takiego spotkalam... rowiesnicy moi wyjezdzaja w towarzystwie na biwaki nad morze.. a ja ciagle w domu, nie moge wyjsc dluzej niz 23.00.. mowie, rodzicom o tym jak maja inni, ze tez maja problemy.. ale jakos jest inaczej. ja nie mam juz sily. chce zdac mature pojsc do pracy i wynajac kawalerke czy cokolwiek zeby pojsc na swoje.. i byc z nim.. bo inaczej nie wytrzymam.. glupio mi bo wszyscy pewnie beda mysleli ze gowniara jestem ze takie problemy mam.. czasami nie mam na nic sily, kiedy widze po moich najblizszych kolezankach jakie one maja zycie i jakich rodzicow.. to co napisalam to tylko czastka.. zycie to nie bajka..

jesli ktos by mogl i chcial pisac.. to zostawiam maila [link widoczny dla zalogowanych] pozniej dalszy kontakt.

To nie są zwykłe problemy. Rodzice Cię strasznie traktują. Masz widocznie wiele siły w sobie, bo szukasz sposobu na rozwiazanie tych problemów.
Domyslam się, ze rozmowa z Nimi nie pomoże, ale może jednak warto na spokojnie wszystko im wytlumaczyć..