zagubiona mężatka

Co się ze mną dzieje? Mam 30 lat, prawie 3 lata jestem po ślubie. Kocham, lubię i uważam za przyjaciela mojego męża ( o tym nie mogę z nim porozmawiać) ... W pracy mam kolegę (również ma rodzinę), który w dziwny i nie wyjaśniony sposób bardzo mnie pociąga. Nie mogę przestać o niem myśleć, fantazjować. TO CHORE!! Widzę, że nie jestem mu obojętna i tym bardziej się boje, że zrobię jakiś ruch pierwsza żeby go zachęcić. Matko ... czuje się jak nastolatka marząca o pocałunku. Uśmiecham się gdy przyłapie go na tym jak na mnie patrzy. Co mam robić, jak mam sie tego wyzbyć??

Wiesz że nie jest to normalne. Jest to pierwszy krok w dobrą stronę. Dlaczego nie możesz porozmawiać z mężęm? Może spowiednik, psycholog? zawarcie małżeństwa do czegoś zobowiązało Cię, a fantazje i myśli są grzechem. Przestań się uśmiechać i zwracać uwagę. Musisz walczyć sama z Sobą, wierzyć, a napewno się uda, tak jak mówiłem przydałaby się w tym pomóc spowiednika lub psychologa; )

Dziękuję DarkMaster za odpowiedź - potrzebowałam to z siebie wyrzucić - to dziwne ale taki mały gest sprawił ze jest mi już lżej - jeszcze raz dziękuję Smile

Powodzenia i Pozdrowienia Wink

Uważam, że najgorszą rzeczą jaką mogłabys zrobić to zdradzić męża, skoro jesteś z nim szczęsliwa, to nie zrań go! Moim zdaniem szaleją Ci hormony, musisz to przetrwać systemem wartości. Najlepiej by było odizolowac sie chociaz na chwile od tamtego, jakis urlop? i porandkowac i poflirtować jak za starych dobrych czasów z męzem. Jeśli jakims cudem nie bedziesz sobie dawała rade zacznij szukać innej pracy, koszty beda mniejsze.. Nie jesteś zwiarzęciem jesteś człowiekiem dasz rady zapanować nad popędem. Pozdrawiam PS: w wieku okoł 30 lat kobiety mają największe potrzeby seksualne.