Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

greg17
Dołączył: 19 Mar 2011 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5	Wysłany: Sob 22:09, 19 Mar 2011    Temat postu: Jak poradzić sobie z problemami - gdzie szukać pomocy?   Witam. Mam 20 lat, obecnie kończę 4 kl. technikum. Od kilku miesięcy stałem się bardzo smutny, przygnębiony i drażliwy. Jest to związane z moimi obecnymi problemami. Po pierwsze nie mogę dogadać się z moimi rodzicami, którymi próbuje porozmawiać o moich problemach ale zawsze kończy to się kłótnia. Kilka lat temu wyprowadziliśmy się z mieszkania w bloku i przeprowadziliśmy się do domu moich dziadków ( gdzie było strasznie ciasno) W tym samym czasie rozpoczęliśmy obok budowę naszego nowego domu. Po około 2 latach wprowadziliśmy się do niego, ale niestety nieudało nam się wykończyć większości pomieszczeń a te które można powiedzieć że były wykończone nie miały jeszcze wielu rzeczy. Nie będę się o tym wiele rozpisywała bo nie o to chodzi ale np. W korytarzu który niby był wykończony brakowało jakiej kol wiek podłogi chodziliśmy po betonie itp. Sytuacje. Spowodowało to tez iż musiałem zamieszkać w 1 pokoju z siostrą z którą niestety nie mogę się za bardzo dogadać często się o wiele rzeczy kłócimy, np. o to że ja muszę zawsze za nią sprzątać w pokoju itp. Często też po prostu nie mam przez nią warunków nawet do nauki bo mi przeszkadza, upomnienia nie pomagają, a obecnie potrzebuję spokoju do nauki bo w tym roku zdaję maturę. Staram się rozmawiać o tym z rodzicami żeby ich zmobilizować żeby wykończyli nam osobne pokoje ( na które dodam że mamy nawet materiały do wykończenia) , ale oni twierdzą ciągle że nie maja czasu bo obecnie ojciec musi zajmować się moim dziadkami którzy w ostatnich latach bardzo stracili zdrowie. ( Oni również zapewnili mi przez wakacje wiele trosk ponieważ musiałem z ojcem ciągle jeździć po szpitalach zamiast wykańczać dom bo wtedy miałem wiele czasu, a stało się tak bo nie brali leków i nie trzymali odpowiedniej diety. Teraz będąc w domu wieloma sprawami w których są w stanie załatwić obarczają mojego ojca.) Tak wiec każda rozmowa z rodzicami kończy się kłótnia i słowami „My robimy co możemy” itp. Ale to jeszcze nie wszystko od tego czasu nie spotykam się z kolegami bo moja matka stała się do tego stopnia nad opiekuńcza że we wszystkim widzi jakiś spisek tzn. wydaje jej się że biorę narkotyki, palę papierosy, pije itp. Dlatego nieraz wolę siedzieć w domu niż słuchać jej wyrzutów. Do domu też nikogo nie mogę zaprosić bo wstyd mi jak mieszkam. Brakuje mi ludzi z którymi mogę po prostu porozmawiać, dobrze się bawić doskwiera mi samotność. To tylko kilka z moich problemów mamy ich o wiele więcej ale te mi najbardziej dokuczają. Nieraz jest mi do tego stopnia ciężko, że niechęcę mi się wstawać nawet z łóżka, często się zamyślam. Nie mogę się też dłużej nad czymś skupić bo zaraz mnie zaczyna boleć głowa. Wszystko wydaję mi się bezsensowne. Jeszcze kilka miesięcy temu radość dawała mi ucieczka w naukę bo dzięki niej czułem się doceniony, ale teraz nawet to nie daje mi radość bo nie powoduje rozwiązania moich problemów. Boli mnie podejście moich rodziców do tych problemów, którym nigdy nie sprawiłem większych problemów, nigdy nie ich nie zawiodłem, wprost przeciwnie. Mam do nich wielki żal że wpędzili mnie i moja siostrę w takie bagno. Zawsze byłem bardzo pogodny zadowolony z życia aż do momentu tej budowy od której wszystko się posypało. Czasem zdarza mi się radosny dzień, ale po nim nad chodzi kilka dni przygnębienia. Czuję że musze przy problemach innych, ale innych nie ma przy moich problemach. Bardzo proszę o poradę jak sobie z tym wszystkim poradzić, bo mi już niestety pomysłów brakuje. Z góry dziękuję !!! Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry